Mijn bijzondere ontmoeting met een spiegel op 4 benen

Van kinds af aan heb ik al een fascinatie voor paarden. Prachtige dieren vind ik het, die voor mij kracht maar ook grote zachtheid uitstralen. Rond mijn 12e heb ik op paardrijles gezeten, waarbij we aan het eind van de les altijd mochten galopperen. Daar verheugde ik me elke week op. De kracht van het paard onder me, de snelheid en het vrijheidsgevoel dat dit me gaf. Een fantastische ervaring, elke week weer.

Ik wist al een aantal jaar dat paarden ook ingezet worden bij coachsessies en het leek me zo bijzonder om te ervaren, die helende werking, puur door het contact tussen mens en paard. Het was er alleen nog nooit van gekomen. Door mijn werk als stresscoach onderzoek ik regelmatig extra mogelijkheden voor mijn klanten om ze op te wijzen of over te adviseren. Belangrijk daarbij vind ik wel dat ik iets zelf heb ondergaan voordat ik daar advies over geef. Dus was nu toch echt het blije moment voor mij aangebroken om een echte paardencoach te bezoeken en reed ik op een woensdagochtend richting het mooie plaatsje Elspeet. Van het drukke Amsterdam naar de rustige Veluwe.

Bossen, groen en natuur in het algemeen hebben altijd een kalmerende werking op mij. Het brengt mij ongemerkt tot vertraging. Op een landweg, tussen de prachtige bomen, rij ik dus zonder het in de gaten te hebben ineens 30 in plaats van de toegestane 80 km. Gelukkig is de weg verder leeg en hinder ik geen andere weggebruikers en voel ik de hectiek van de ochtend van me afglijden. Na in totaal een uurtje rijden kom ik aan bij de boerderij van Marijke Timmerman, waar ik warm word onthaald door haar en haar 2 vrolijk kwispelende honden. Een fijn welkom dat direct de toon zet voor de rest van de middag.

Marijke werkt al jaren met paarden en de kudde die ze nu heeft, is grotendeels bij haar op de boerderij geboren. Beter dan dit kun je het volgens mij niet hebben. Want Marijke en haar paarden kunnen lezen en schrijven met elkaar. Tijdens de lunch vertelt Marijke gepassioneerd over wat ze doet en ik merk dat ik bijna niet kan wachten om naar de paarden te gaan.

En dan gaan we. We lopen langs het weiland waar een aantal paarden vrolijk met elkaar aan het spelen zijn en achter elkaar aan galopperen. Eén paard doet echter niet mee maar kijkt vanaf de rand van het weiland naar ons en wacht tot we langslopen. Het is een merrie, Llances genaamd. Wat in het Welsh ‘jongedame’ betekent. Ik aai de mooie jongedame en als we achterlangs richting de stal lopen, loopt ze via het weiland met ons mee. Binnen in de stal steekt ze haar hoofd door de staldeur. Marijke zegt op dat moment dat ze eigenlijk een ander paard in gedachte had, maar dat Llances zich zo aanbiedt, dat we met haar gaan werken. Een prima idee dat helemaal aansluit bij mijn gevoel.

Ik heb niet echt een hulpvraag, maar door het gesprek dat ik van tevoren met Marijke heb komen we wel op een rode draad waar we mee aan de slag kunnen. Marijke geeft daarbij aan dat het niet hebben van een hulpvraag in principe ook niet echt nodig is. Het eerste contact met het paard geeft vaak al zoveel informatie, dat dat als uitgangspunt gebruikt kan worden. En zo blijkt het bij mij eigenlijk ook te gaan.

Zonder sturing of vraag maak ik mijn eerste contact. Ik ben gespannen, afwachtend, een soort van zenuwachtig en Llances doet net alsof ik niet besta. Een bijzonder begin, aangezien ik niet bang ben voor paarden en ik hier erg naar uit had gekeken. Op het moment dat ik begin te vertellen wat ik voel en ik me daardoor begin te ontspannen kijkt Llances op en komt ze naar me toe. Een bijzondere ontmoeting die mij al veel informatie geeft over mezelf en de manier waarop ik naar nieuwe situaties kijk. En zo gaat het eigenlijk de hele sessie door. Ik zeg en voel dingen en Llances reageert daar op. Tussendoor spiegelt Marijke wat er gebeurt en stelt ze hier en daar een vraag.

De emoties komen en gaan, gebeurtenissen van vroeger komen boven en Llances beweegt met me mee bij alles wat er gebeurt. Het is zo intuïtief werk, of je nu wilt of niet, je kunt er niet omheen. En de boodschappen kunnen niet duidelijker zijn dan dit. Onbewuste thema’s waarvan je dacht dat je die inmiddels wel verwerkt had komen boven. En dat geeft me weer eens het bewijs dat wat je ook meemaakt en hoe je dat ook verwerkt en er nu mee omgaat, het altijd een onderdeel van je blijft. Je draagt het in je cellen met je mee. Het vormt je en maakt je wie je nu bent. Het maakt je uniek. Zonder oordeel houdt het paard je een spiegel voor en weet je weer wat en waarom je doet wat je doet. Het maakt je weer bewust. En Marijke biedt daarbij op alle fronten veiligheid en een helder klankbord.

Ik vond het een bijzondere ervaring om nooit te vergeten. Na een paar dagen merkte ik zelfs dat de inzichten die ik tijdens de sessie heb opgedaan, op onbewust niveau nog aan het doorwerken waren. Dat is ook het mooie van zelfinzichten krijgen, die laten je bewust en onbewust groeien. Dat merk ik bij de coachsessies die ik aan mijn klanten geef ook en dat werkt vaak beter dan 100 adviezen bij elkaar. Daar moet je namelijk bewust iets voor doen. Zelfinzichten zijn een cadeau. Die je onthoudt en die je laten groeien. En dat is zo’n paardencoach-sessie zeker. Een cadeau voor jezelf.

Wil jij ook zo’n bijzondere ervaring beleven of vrijblijvend een gesprek met Marijke aanvragen? Stuur dan een mail naar Marijke Timmerman, marijke@demailcoach.nl. Zij biedt losse 1 op 1 sessies zoals ik nu heb gehad, maar ook in duo-coaching (bijvoorbeeld met partner of kind) en een hele midweek waarbij je overnacht in een ‘Tiny House’ dat ze naast de boerderij hebben gebouwd. Tijdens zo’n midweek krijg je elke dag een coachsessie, met en zonder paard. Buiten de sessies om kun je genieten van de prachtige natuur, fietsen, wandelen en de omgeving verkennen.

Heb je na het lezen van dit blog vragen of wil je meer weten over de tools die ik bied zodat jij leert hoe jij beter met stress om kunt gaan en weer kunt ontspannen in alle hectiek van je dagelijkse leven? Klik dan hier.